Ik heb een missie en wil deze informatie graag met jou delen. De wanhoop die ik destijds heb gevoeld en het gevoel dat er niemand is die je ziet en houvast geeft in de wereld van hersenklachten, maakte dat ik dit leven niet meer wilde leven. Ik moest afstand nemen van deze emotionele kant in mijn proces van herstel en gaan kijken wat ik feitelijk nodig had. In mijn proces heb ik mensen gezocht die mij een handreiking konden geven. Ik noemde het mijn eigen ‘multidisciplinair team’. Ik deelde de inzichten die ik kreeg tijdens de behandelingen met de verschillende disciplines. Zo werd ik mijn eigen hoofdbehandelaar.
Hoe vind je je pad van herstel?
Om deze rol te vervullen moest ik sterk zijn en het overzicht houden. Ik wilde het beste uit mijn herstel halen. Ik heb mijn pad van herstel gevonden. Dit geluk had ik. Maar hoe moet iemand herstellen die de weg niet kent? Dat was de vraag die mij tijdens mijn revalidatie bezighield. Ik besloot alles op te schrijven wat ik deed, wat ik dacht en wat ik voelde. Heel bewust was ik bezig met mijn proces. Ik ging experimenteren en uitvinden wat helpend was voor mij, zocht naar dingen die ik er zelf aan kon doen en voelde me gedreven om door de moeilijke momenten heen te bewegen. Het idee dat ik daarmee in de toekomst misschien een ander zou kunnen helpen sterkte me.
Aan de slag met mijn missie
Tijdens een sessie bij de psychotherapeut 2 jaren geleden vertelde ik over mijn verlangen om mensen te helpen die hetzelfde meemaken. Charlotte Labee volgde ik op Instagram en ik had veel aan de informatie die ze deelde. Ze had duidelijk een missie en wilde haar breinkennis, die ze door eigen ervaringen en studies heeft opgedaan, delen met de mensen om haar heen. Ze is gedreven om de mensen bewust te maken van de werking van het brein en alle invloeden die daar werking op hebben. Daarin zie ik haar passie en haar kracht.
Ik voel mijn passie en missie ook en wil mijn ervaringen delen. Ik heb gevoeld hoe het is als je hoofd het niet meer doet. 4 jaren ben ik onderweg geweest om mijn brein te verbeteren en het verbetert nog steeds. Het proces in de hersenen heeft tijd en geduld nodig. Als er direct gerichte zorg was geweest had ik mijn aandacht meer kunnen richten op herstel en niet naar de zoektocht ervan. Door mijn verhaal te delen wil ik laten zien hoe ik mijn herstel heb aangepakt. Wat ik er zelf aan heb kunnen doen. Iets waar ik destijds hard naar op zoek was.
Het delen van mijn verhaal
Charlotte heeft me uitgenodigd om middels een podcast en artikelen mijn verhaal te delen. Hierdoor kan ik mensen met hersenklachten bereiken. Mijn missie is dat ik een handreiking kan geven aan mensen met niet aangeboren hersenletsel (NAH). Een handreiking zodat iemand zich sterker voelt staan in het proces, zich herkent in het verhaal, het kan leiden naar herstel of het accepteren van de klachten. Ik wens dat mensen verder kunnen op hun eigen pad met hun eigen proces. Ik heb de mensen in mijn proces gevonden en ik vind de mensen nog steeds die mij een handreiking geven. Dit alles voelt als “a work in progress”, ook wat betreft mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde. Ik ga mijn vak als psychomotorisch therapeut weer oppakken en mij onder andere richten op mensen met NAH. En kijk ernaar uit om die mensen verder te helpen met hun proces.
